Deze superheld wil dat Belgische schoolkinderen geen troep meer eten

Een broodje shoarma, donuts, een koude hamburger, wit brood met chocopasta en pizza van de vorige dag – dat is wat deze groene held van Gent in de broodtrommels van schoolkinderen in België aantreft. Verkleed als Vitamike schiet hij de scholen te hulp en haalt hij de rommel uit de broodtrommels. Na schooltijd maakt zijn rode cape plaats voor een hoodie en een set spuitbussen.

Vitamike is het alter ego van Martin Hoevenaar, een Nederlander die elf jaar geleden naar België verhuisde. Voor een initiatief van Wijkgezondheidscentrum De Sleep verandert hij in deze superheld die ervoor moet zorgen dat jonge kinderen gezond eten en niet uit hun kleren barsten.

Het verhaal van Vitamike gaat als volgt: deze superheld woont op een groene planeet maar zijn raket is per ongeluk op aarde beland doordat zijn groene stroom op was. Als kinderen hun broodtrommels het hele schooljaar lang vullen met gezond eten, heeft hij nieuwe energie om terug te keren naar zijn eigen planeet.

De brooddoosverbeteraar arriveert op een lagere school met een kar vol bruin brood en gezond beleg. Samen met de kinderen puzzelt hij de voedselpiramide in elkaar en versiert hij boterhammen met groente en fruit. "Een boterham met kiwi, radijs, olijven, ei en bloemkool? Het klinkt niet als iets wat we normaal zouden lusten, maar kinderen vouwen dat ding dubbel en eten het helemaal op. Ze eten beter met Vitamike dan dat ze thuis eten," vertelt Martin me. Vitamike geeft ook workshops over gezonde voeding aan de ouders van de kinderen en hij valt af en toe onverwachts de schoolkantine binnen om te controleren hoe zijn kinderen het doen. Zijn rol als voedselmascotte heeft hem in een soort Belgische Superman veranderd.

Voor elke gezonde broodtrommel krijgen leerlingen een sticker of knikker. Als ze er voldoende verzameld hebben wordt er aan het einde van het schooljaar een afscheidsfeest voor Vitamike georganiseerd, waarbij alle kinderen hem dansend uitzwaaien. Martin superheld Hoevenaar pakt met zijn groene sixpackpak iedereen in: "De kinderen zijn gek op me, maar ook de mama's en juffen zien Vitamike graag," vertelt Martin met een knipoog. "De ouders moet ik natuurlijk ook motiveren."

Kinderen kijken naar hem op omdat hij kan vliegen. Als ze hem op straat tegenkomen geven ze hem een high five of een boks. Als verklaring voor zijn spijkerbroek vertelt hij ze dat hij incognito is, en als de kinderen vragen waarom hij loopt in plaats van vliegt, zegt hij dat de burgemeester van Gent hem dat verboden heeft.

Als Martin Hoevenaar zijn pak uittrekt, wordt hij niet minder extravagant. Zijn ideologie over eten streeft hij ook als gewone burger wel na, maar niet in opdracht van een wijkcentrum, en het liefst buiten de regels om. Hij kiest bewust voor een simpel leven en zijn huis is van onder tot boven gevuld met graffitispuitbussen. Hij leeft van weinig geld, en weigert de cheques voor zijn werk als Vitamike te innen. "Ik heb eens elk werkuur nauwkeurig ingevuld op een document, en later ontving ik een brief waarin stond dat ze me 8,20 euro te veel hadden uitbetaald. Toen dacht ik: fuck you, met je bureaucratie. Ik doe dit niet voor het geld, maar omdat ik het zelf wil."

Het project van Vitamike wordt in principe betaald van belastinggeld, maar dat wil Martin niet. "Ik vind niet dat de maatschappij moet opdraaien voor iets wat heel normaal is: een degelijke educatie over gezonde voeding."

Liever verdient hij geld met kunst en graffiti, en Martin leeft vooral 's nachts. Een tijd geleden was hij depressief, maar hij draaide mentaal een knop om: "Ik besloot om twee dingen te doen: mensen helpen en schilderen. De rest kan voor mij doodvallen."

De weg naar het huis van Martin is geplaveid met muurschilderingen. Kinderen weten dat Vitamike in zijn vrije tijd graffiti spuit, en zijn brievenbus zit vaak volgepropt met tekeningen van fans. "Heel tof, die reacties van kinderen. In het begin was het wel vreemd en overweldigend, vooral toen honderden kinderen op me afrenden tijdens een afscheidsfeest van Vitamike. Ik werd bang, ik ben het niet gewend om zo veel mensen om me heen te hebben. Ik leef in afzondering en alleen."

Martins ideologie over eten gaat verder dan de schoolklassen: tijdens het Gentse festival Ten Days Off verkoopt hij stiekem kipsaté en gezonde salades vanuit het raam van zijn huis, zonder dat hem dat veel geld oplevert. Hij is tegen grote supermarktketens en heeft zijn eigen guerillakeuken waarmee hij bij mensen thuis langsgaat om te koken met ingrediënten uit lokale winkeltjes. Bij al deze dingen is het zijn doel om mensen te laten zien dat het mogelijk is om gezond en lekker te koken, ook als je weinig geld hebt.

"Het frustreert me dat mensen zeggen dat het aan armoede ligt als ze rommel eten. Ik bewijs elke dag, door zelf vers en goedkoop te koken, dat het niet armoede is maar gemakzucht," zegt Martin. Voor zijn volgende project is hij op zoek naar een ruimte waar hij kookles kan geven aan jongeren tussen veertien en achttien jaar. Die gaan op kamers, maar weten volgens hem nog niet eens hoe ze een diepvriespizza moeten bereiden.

Waarschijnlijk kan hij voor die doelgroep wel beter zijn spuitbussen meenemen dan zijn supermannenpak aantrekken.