Ik ging een ochtendje mee hoerenhuizen schoonmaken op de Wallen

Danny (boven) en Barry.

Ik heb zondagochtend om kwart voor zeven ’s ochtends afgesproken met Danny (22) en Barry (35), twee mannen die elke dag ongeveer 35 kamers op de Wallen schoonmaken. Ze werken sinds een paar maanden voor schoonmaakbedrijf Toto, een familiebedrijf dat al een paar generaties schoonmaakt, sinds kort ook op de Wallen. De meeste mensen in het bedrijf zijn familie of vrienden van elkaar. Ik zou ze een ochtendje gaan helpen omdat ik benieuwd was naar wat ze aantreffen in de kamers en wat ze van hun werk vinden.

We beginnen met een bakkie met melkpoeder en suiker bij een pand met dertien kamers, rechtsachter Barry te zien op de foto hierboven. Het is het schoonmaakterrein van Martin, de oom van Danny. Danny en Barry zijn praktisch dezelfde persoon. Ze praten met hetzelfde ras-Amsterdamse accent en hebben dezelfde lompe doch vriendelijke Amsterdamse beleefdheid. Ze kennen elkaar omdat ze in dezelfde straat in Amsterdam-Noord zijn opgegroeid. Het enige verschil is dat Barry al een vrouw en kinderen heeft, terwijl Danny nog aan de vriendin zit.

Oom Martin, hierboven op de foto, vindt weer een stuiver. Ze vinden wel vaker losse centjes. “Als ik hier twintig cent op de grond zie liggen, pak ik het gewoon op,” zegt Danny. “Ik heb een pot met stuivers. Hoeveel denk je daar inzit? Dertien euro. En dat zijn alleen nog maar stuivers.”

We beginnen met hun rondje langs acht panden. Ik wil helpen met schoonmaken, maar omdat ik de hele tijd aan het fotograferen en schrijven ben kan ik met mijn sporadisch vrije handen  eigenlijk alleen de prullenbakken legen. De lakens worden door de prostituees zelf verschoond, dus Danny en Barry vegen, dweilen, lappen en maken de toiletten schoon. Eén keer vonden ze een drol in de gootsteen. “Maar dat maken we niet schoon. Daar zijn we niet voor. Dus daar maken we gewoon een melding van.” De viezigheid valt me mee; er zijn weinig gebruikte condooms (ze noemen deze ‘kauwgompjes’) die onder onze zolen blijven plakken en het grootste gedeelte van de troep buiten de vuilnisbakken zijn lege blikjes Red Bull, kauwgompakjes en sigarettenpeuken. Ik zie vooral kleine, benauwde kamertjes, die soms extra donker zijn gemaakt door de vrouwen. “Soms draaien ze de rode lampen los om het wat romantischer te maken,” aldus Danny.

Danny: “Gisteren had ik nog drie nieuwe wc-rollen neergelegd. Die zijn nu allemaal op.” Barry: “Luister, als je een man bent en krijgt een klant, dan moet je toch ruimte hebben. Of niet?” Hij heeft het hier over poep uit de darmen poepen, denk ik.

Ik leun op een kruk en mijn hand glijdt uit over glijmiddel, wat een beetje een raar idee is omdat dat glijmiddel waarschijnlijk een paar uur geleden op iemands billen is uitgesmeerd. Sommige van de kamers ruiken zo erg naar sperma dat die geur me een uur na het schoonmaken nog steeds achtervolgt. In het gruizigste pand zitten de prullenbakken onder het gesmolten kaarsvet, liggen er condooms onder het bed en zijn de stoelen om het bed geplaatst, zodat er publiek kon toekijken. De klanten die dit pand bezoeken komen niet voor de snelle wip, maar maken er waarschijnlijk een avondje 'even lekker weg' van. Op dit moment merk ik trouwens op dat ik de hele tijd de dop van mijn pen in mijn mond doe als ik wat opschrijf. Ineens denk ik: fuck, ik raak de hele tijd alles met m’n vingers aan. Ik krijg meteen een vieze smaak in mijn mond. Maar na twee tufjes in de wc en het spoelen van mijn mond heb ik mijn gemoedsrust voor het grootste gedeelte weer terug en de smaak voor het resterende schoonmaakfestijn te pakken.

Bij het schoonmaken van een kamer van een transseksuele vrouw is Danny twee keer opgewacht voor een gratis beurt. Die kamer bewaren ze nu maar voor het laatst.

Danny en Barry willen zolang mogelijk blijven schoonmaken op de Wallen. Ze voelen zich hier vrij, want ze hebben geen baas die in hun nek hijgt. Ze kunnen elke dag verrast worden, bijvoorbeeld door mannen die hen in lingerie opwachten of vrouwen die zich hebben verstopt op de wc en zijn vergeten waarom. Ze vinden het gezellig met elkaar en de andere schoonmakers die ze op hun ronde tegenkomen. En dat snap ik wel. Ik vind het gebied rondom de Oude Kerk oprecht een van de mooiste stukjes Amsterdam, maar het uitzicht wordt een beetje verpest door de massa’s toeristen, Ierse pubs en hoerenlopers in het gebied. Maar om acht uur ’s ochtends zijn de mooiste straten van Amsterdam voor een paar uurtjes hun kantoor.