We spraken met Children of the Light over hun nieuwe lichtshow voor Howling

Ik ben enigszins gespannen als ik op donderdag 28 mei boven in de Melkweg sta. De kleine zaal is helemaal volgepropt voor vanavond en ik ben één van de gelukkigen die het podium goed kan zien. Ik heb honger, dorst en een halfvolle blaas, maar durf mijn plek niet te verlaten voor bier, voedsel of een toilet. Zo blijf ik een half uur staan, tot de lichten worden gedimd en Howling het podium betreedt. Terwijl het warme geluid van hun eerste nummer de zaal vult, verlicht de nieuwste lichtinstallatie van Children of the Light het podium en glijden alle zorgen van mij af.

Vier stroken licht snijden door de duisternis en creëren een schreeuw waar je aandacht niet aan kan ontsnappen. Van Howling blijft niets meer over dan een silhouet.  Alles lijkt zo simpel: een paar lichtbuizen, wat draaiende gloeilampen en een grote stroboscoop, maar bij het werk van Children of the Light is het nooit zo eenvoudig als het lijkt. Onder het analoge oppervlakte schuilt een wereld van technologisch vernuft die nodig is om het er zo simpel uit te laten zien.

De installatie stuurt mijn aandacht alle kanten op en is constant in verandering. Het ene moment stralen de drie lampen op het podium een warme gouden gloed uit en draaien hun lampenkappen ritmisch. Even later staar ik naar panelen van puur licht die zich langs het podium uitstrekken. Een nummer daarna draaien deze lichtpanelen 180 graden en is er alleen nog maar diepe duisternis. Het lijkt alsof iemand snel twee zwarte doeken heeft opgehangen waar eerst het licht was. Keer op keer, als ik denk dat ik alles al gezien heb, word ik weer aangenaam verrast door de mogelijkheden waartoe deze installatie in staat is. Voordat ik het doorheb is het een uur later en val ik bijna om van de honger. Ik ga naar huis, eet een broodje kebab en probeer te plaatsen wat ik nou net gezien heb.

Een week later stap ik het pontje af in Amsterdam-Noord. Ik ben uitgenodigd door Arnout Hulskamp en Christopher Gabriel, samen beter bekend als het live-scenografieduo Children of the Light, om bij hun nieuwe atelier te komen lunchen en te praten over hun nieuwe werk. Het duo is net terug van een eerste tour met Howling en heeft na het sluiten van Trouw zijn artistieke intrek genomen in de Open Coöp, een creatieve hub voor scheppende personen. We besluiten naar buiten te gaan en in de zonovergoten tuin koffie te drinken.

Het gaat goed met Children of the Light. Toen ik de ex-Trouwresidenten afgelopen december sprak over hun 2014-tour met Darkside (Nicolaas Jaar + Dave Harrington) en over ZERO TIME, de allerlaatste lichtinstallatie ooit voor wijlen de Trouw, hadden ze het kort al even over hun aanstaande project met Howling, de muzikale samenwerking tussen de Duitse Frank Wiedemann (de helft van Âme) en de Australische singer-songwriter RY X (The Acid). Nu, een half jaar later, heeft het publiek daar eindelijk van kunnen genieten.

Arnout Hulskamp (1978, Amsterdam) en Christopher Gabriel (1980, Oslo). Foto via

The Creators Project: Allereerst, jullie nieuwe installatie is weer enorm vet. Wat heb ik precies gezien?

Children of the Light: De live-scenografie is een visualisatie van Howling. De band is een samenkomst van twee werelden; Frank Wiedemann heeft zijn achtergrond in de Detriot-deep house en RY X is een singer-songwriter. Dit hebben laten terug komen met het warme goudkleurige licht voor Ry en het zwart-witte licht voor Frank. Daarnaast is de installatie ook echt aan het ‘howlen’. Het is een schreeuw, zowel in de vorm van de lichtstaven, als in de ‘howlers’ (de naam voor de lampen, red.) die ronddraaien en om aandacht vragen. Het podium reikt uit naar het publiek.

Hoe is dit naamloze project tot stand gekomen?

Tijdens ons optreden met Darkside in het Concertgebouw was Frank Wiedemann aanwezig. Hij heeft ons daarna gevraagd of we een installatie konden ontwikkelen. Na een eerste concept fase, kwamen we er al snel achter dat we voor deze scenography onze eigen lampen wilde maken. We hebben daarom Industrieel ontwerper Ivo Hulskamp gevraagd om samen te werken in dit project. We hadden eerst het idee om de panelen van hout en goud te maken, die dan konden draaien, maar toen we terugdachten aan de logistieke nachtmerrie die de spiegel van de Mirror Moon was, besloten we hetzelfde effect te creëren met licht. Het was lastig, maar is uiteindelijk zeer goed gelukt. De installatie past nu ook in een paar koffers.

Ja, want hoe hebben jullie dat in godsnaam gedaan met die panelen van licht? Ik was echt onder de indruk. 

Veel mensen vragen zich af hoe het werkt. Sommigen denken dat het tl-buizen zijn of zelfs lasers, maar het zijn ledlampen. We wilden een uniek soort licht hebben dat mensen niet meteen kunnen plaatsen, dus hebben we zelf ledlampen gemaakt die per staaf bestaan uit vier ledstrips. Simpel gezegd bestaat elke “lichtstreep” uit vier van deze handgemaakte ledlampen. Deze lampen hebben weer vier zijdes en elke zijkant straalt op zijn beurt weer licht vier verschillende kanten op. Dus elke kant van elke staaf schijnt puur licht naar boven, onder, achter en voor. Doordat we het licht kunnen controleren zijn we in staat om die zwarte vlindervorm te maken.

Wow. De ‘Howlers’ zijn zeker ook niet zo simpel als ze eruit zien?

De meeste mensen denken dat het maar een paar draaiende lampen zijn, maar er is echt ruim een jaar aan research en development overheen gegaan. Iedereen zei dat we gek waren omdat we onze eigen intelligente light fixtures wilden maken. Misschien zijn we dat ook wel een beetje, maar we dachten er niet echt aan. We wilden gewoon graag onze eigen dingen maken.  We hadden vragen op te lossen als: Hoe laten we de twee kappen afzonderlijk draaien? Hoe laten we ze over elkaar draaien en hoe controleren we de lege ruimte tussen de kappen? Daarnaast waren er veel praktische problemen die opdoken omdat we de techniek onzichtbaar wilden maken.

Foto door Katilina Flosk

Hoe gaat dit in zijn werk tijdens een optreden. Draaien jullie nog aan de knoppen?

We zijn zelf niet zo veel meer aanwezig. We zijn er zo nu en dan bij om alles zeg maar te “regisseren”, maar we hebben gemerkt dat het heel bemoedigend werkt als we ons vertrouwen in de operateur leggen. Hij was eerst vrij sceptisch over wat deze installatie allemaal kan, maar hij begon er al snel aan te wennen en hij is verrast wat er allemaal mogelijk is. Het is leuk om te zien dat nu ook andere mensen onze producten gebruiken en er mee gaan spelen.

Gaan we meer zien van deze installatie? 

Ja, we zijn al ruim een jaar bezig met dit project en het is waarschijnlijk dat dit nog wel een flinke tijd door zal gaan. De lichten die we hebben gemaakt zijn echt onze baby’s. Ze zijn uniek. Je vindt ze niet in een winkel. Nu willen we onze baby’s zien groeien en kijken wat er nog meer mogelijk met ze is.

Als je Howling nog met het licht van Children of the Light op het podium wilt zien: geen zorgen. Er zullen nog veel optredens met Howling volgen, die alleen maar beter zullen worden. Of in de woorden van Children of the Light: “Dit is pas het begin.”

Foto door Marschel

Bekijk hier het hele concert van Howling op het Berlin Festival 2015. Children of the Light doet in september ook een buiteninstallatie op Horst Festival. Iets met vuur. Het wordt vet. Check het hier.