De evolutiewezens van Olf de Bruin zijn een vreemde lust voor het oog

Wat is, biologisch gezien, de toekomst van de mens? Evolueren we nog door? En welke rol gaat technologie daarin spelen, zeker nu we er zo mee vergroeid aan het raken zijn? “Wat ik zo fascinerend vind aan het proces van evolutie is dat het zo ontzettend mysterieus is,” zegt kunstenaar

Olf de Bruin

. “Het is een proces dat al miljoenen jaren aan de gang is op onze planeet, en ook altijd door zal blijven gaan – het geeft me een hoop ruimte om er flink op los te fantaseren.” En dat doet hij. Olf, een 24-jarige Amsterdamse illustrator, bracht vorig jaar het boek Van Bollebast tot Voortprinter uit, een bizarre verkenning van de evolutionaire toekomst van de mens. In het boekje presenteert Olf zes hypothetische wezens die uit de mens zijn voortgekomen. Het zijn producten van de aanpassing van de mens aan zijn omgeving. En ze zijn allemaal even briljant en vreemd. Zo is er bijvoorbeeld de Baronest, een wezen dat zich heeft aangepast om met de steeds toenemende stroom van informatie om te kunnen gaan. De Baronest heeft een oplossing gevonden voor de beperkte opslagcapaciteit van het brein door haar centrale zenuwstelsel uitbreidbaar te maken. Ze gebruikt haar eigen baby’s, die ze in buidels met zich meedraagt, als uitbreiding van haar hersenen, als een soort surrealistische sciencefictionkangaroe met externe harde schijven.

“Dat vergroeien met de technologie, dat is eigenlijk waar mijn hele boekje over gaat,” vertelt Olf me per email. Zijn fascinatie met het transhumanisme schijnt overal in door: wat gebeurt er als onze kunstmatige aanpassingen aan het lichaam beter beginnen te functioneren dan het natuurlijke origineel? “Zou je nog op je natuurlijke benen willen rondlopen als er protheses bestaan waarmee je vijf keer zo snel kan gaan? En wie wil er nog normale mensenogen als je ook ogen kunt hebben die je microscopisch zicht geven?”

Een van zijn andere transmenselijke wezens, misschien wel mijn favoriet, is de Voortprinter. Het wezen, dat geïnspireerd is door wetenschappelijk onderzoek naar het printen van cellen en het kweken van organen, is zelf ook het product van een soort evolutie. Het wezen ziet eruit als een soort wollige kerkklok met een rokje tussen zijn benen. Onder dat rokje bevindt zich een soort 3D-printer, waarmee hij zijn nageslacht zelf uitprint. “Ik wilde hem iets meegeven van ongedierte en tegelijkertijd een lekker guitige kop. Door heel snel en veel te schetsen kom je op vormen die je van tevoren nooit bedacht zou hebben. Zo ontstond daar opeens een soort van rok tussen z’n benen die later de printkamer zou worden. En de lange neus in combinatie met het zorro-achtige doekje voor zijn ogen geven hem dat guitige waar ik naar op zoek was. Dit is allemaal ontstaan in het schetsproces.” Het proces van het ontwerpen van de Voortprinter kun je hieronder zien, want Olf is zo vriendelijk ons wat scans van zijn schetsboekje te laten zien. Of de mens ooit werkelijk in dergelijke mate met zijn technologie zal vergroeien is een vraag die in de toekomst steeds relevanter zal worden, denkt Olf. “De mens is nog lang niet uitgeëvolueerd. Misschien zal natuurlijke selectie een steeds minder belangrijke rol spelen, en plaats maken voor kunstmatige en sociale selectie, maar de evolutie gaat altijd door.” Ergens is het ook wel een geruststellende gedachte dat de natuur toch wel voortraast. Met of zonder ons.