True Detective zit dit seizoen vol met subtiele kunstclues

Dit artikel bevat medium spoilers voor het tweede seizoen van True Detective.

True Detective, aflevering 6: ‘Church in Ruins’. Vlak voordat Ani Bezzerides (Rachel McAdams) onbesuisd de deur uit wil stappen om undercover naar een Eyes Wide Shut-esque orgie te gaan, doet haar zus Athena (Leven Rambin) nog één laatste poging om haar op andere gedachten te brengen. "I made that for you," zegt ze met gebroken stem, terwijl ze naar een schilderij wijst. “I was thinking about a woman drowning on dry land.”

Bezzerides, nors en nuchter als altijd, wijdt niet meer dan een paar woorden aan het schilderij: “I don’t really get art.”

Gelukkig begrijpen schrijver Nic Pizzolatto en grafisch ontwerper Alex DiGerlando kunst wel degelijk. True Detective, een meesterwerk an sich, bevat meer kunst dan je in eerste instantie zou verwachten bij een detectiveserie. Naast de vele en vreemde rekwisieten die de seksvilla’s van de duistere buitenwijken van de fictieve stad Vinci bekleden, is het eerdergenoemde schilderij van Athena zelfs speciaal voor de serie geschilderd door kunstenaar William Logan. Het schilderij is een behoorlijk accurate metafoor voor het eenzame en recalcitrante karakter van Bezzerides. Wist ze het maar.

"Het kunstwerk is gebaseerd op een eerdere tekening van het Sappho-standbeeld van d’Epinay, die ik maakte voor het Metropolitan Museum. De indringende passie en uiterste wanhoop van dit beeld hebben me altijd al geïntrigeerd," legt Logan uit aan The Creators Project. Hij geeft toe dat hij zelf nog maar bij aflevering twee van True Detective was toen hij werd benaderd door de producent van de serie, maar de creatieve afdeling van de serie was zo vriendelijk hem een beetje bij te praten. "Je zou kunnen zeggen dat Sappho in het beeld lijkt te bezwijken onder haar eigen verdriet. Ze onderdrukt haar emoties, net als Bezzerides.”

Het is niet de eerste keer dat Pizzolatto en DiGerlando de sets van de serie gebruiken om hun personages nog meer diepte te geven. Net als Rust Cohle’s spaarzaam ingerichte huis zijn nihilistische wereldopvatting weerspiegelde, en Marty Hart’s burgerlijke vinexhuis een reflectie was van zijn traditionele – zij het vaak genoeg zelf overschreden – normen en waarden, zo zit ook het tweede seizoen vol met subtiele hints die ons meer vertellen over de personages waar we naar kijken, van de perverse kenmerken van Caspere’s seksfeestjes, tot de handgemaakte totems die Ani en Athena doen stilstaan bij het verlies van hun moeder.

Al die kunstobjecten komen niet zomaar uit de lucht vallen. De totems, bijvoorbeeld, werden gemaakt door Josh Walsh, dezelfde man achter de creepy houten tipi’s van het eerste seizoen. “Dat is niet iets waar je toevallig op stuit,” vertelt DiGerlando me. Kunst en boventonen van seksuele verdorvenheid lijken de enige werkelijke verbanden die de fans tussen de twee werelden kunnen leggen.

Die twee thema’s komen in dit seizoen vooral samen in de uitbundige kunstcollectie van Caspere. "Nic wilde Caspere neerzetten als een perverse man, die vrouwen als lustobject ziet en ze het liefst op geperverteerde wijze op een voetstuk plaatst. Toch is hij niet uit op geweld," legt DiGerlando uit. DiGerlando vertelt dat bij het lezen van de karakterbeschrijving van Caspere direct aan schilder Terry Rogers moest denken. “We bladerden door zijn schetsen om te zien welke het meest bij Caspere zouden passen.” Uiteindelijk viel de keuze op twee grote canvassen van Rogers, Immaculate Reflection (2006) en Stealing Scenes (2006), naast een video-sculptuur White Water (1999) van Peter Sarkisian, werk van softporno-illustrator Milo Manara en schilderijen van Melissa Mailer-Yates. “We besloten uiteindelijk te gaan voor een soort griezelige, dreigende uitstraling, zonder dat we hem daarbij té gestoord wilden laten overkomen.”

Check hieronder een video over 'echte' True Detectives Stuart Murphy en Tom Tedder:

De seksueel getinte kunstwerken krijgen nog eens een extra lading door het gekroonde skelet dat op de achtergrond te zien is. Het skelet werd ontworpen door kunstenaar Deb Jones. “Ik wilde diezelfde overvloed aan Mexicaanse kitsch die je ook terugziet in de skeletten van de Santa Muerte” zegt DiGerlando. “Die overdreven versierde skeletten van heiligen.”

Burgemeester Chessani heeft duidelijk niet dezelfde ‘verfijnde’ smaak als Caspere. Het huis van Chessani staat vol hilarische, (opzettelijk) smakeloze kunstwerken. Zoals bijvoorbeeld portretten van zijn voorvaderen, geschilderd door kunstenaar Andrea Dopaso, en gephotoshopte foto’s waarop Chessani die de hand van George W. Bush schudt. Ook dit huis hangt dus vol intertekstuele kunst , maar DiGerlando heeft wel een favoriet: een levensgroot kartonnen cut-outbord van mevrouw Chessani in het kantoor van de burgemeester.

'

White Water (1999), Peter Sarkisian. "Nic herinnerde zich niet meer waar hij deze sculptuur gezien had en wist ook niet meer wie de kunstenaar was. Een tijdje dacht hij zelfs dat hij het gedroomd had. Maanden deden we erover om het kunstwerk uiteindelijk te vinden.”

Alle kunst die te zien is in de serie botviert L.A.’s vreemde, spirituele cultuur – een broedplaats voor geheimzinnige zaken die pas duidelijk worden als je echt goed oplet. Gelukkig is de serie spannend genoeg om opnieuw te kijken, al is het maar om al die artistieke verwijzingen nog een keertje op te pikken.