Van Gogh volgens Piet Parra

Het schilderij hierboven heet Agostina Segatori in Le Tambourin is gemaakt door Van Gogh. Het is misschien niet een van zijn beroemdste werken, maar wel ééntje met een mooi verhaal. De vrouw die je hier zo stuurs aanstaart is namelijk niemand minder dan de café-eigenaresse waar Van Gogh een tijd lang een oogje op had. Sommigen spreken zelfs van een affaire. Vincent, blut als altijd, betaalde er zijn drankjes en maaltijden met zijn schilderijen. En hij werd er dus verliefd op deze pittige Française achter de bar. Het was een van de weinige portretten die hij in Parijs zou schilderen.

Ruim een eeuw later heeft de Nederlandse kunstenaar Piet Parra zijn eigen interpretatie op het schilderij gegeven in een tekening genaamd Two Hours Later. Op de tekening zien we hoe het met Vincents liefje gaat, twee uur nadat Van Gogh haar schilderde. Parra maakte de tekening ter ere van Vincent op Vrijdag, een nieuw maandelijks avondprogramma in het Van Gogh Museum dat aanstaande vrijdag van start gaat. Tijdens de eerste editie heb je naast muziek en drankjes de mogelijkheid om met potlood en papier het museum in te gaan, ergens neer te ploffen en je creatieve zelf los te laten, terwijl Parra zelf rondloopt om je wat tips in te fluisteren (mocht je die nodig hebben).

The Creators Project: Vertel, waarom heb je voor dit schilderij gekozen?
Piet Parra: Ik had het wel eens eerder zien hangen en tijdens een rondleiding door het museum zag ik hem weer. Het is best wel moeilijk om iets uit te kiezen van zo’n iconische kunstenaar, maar bij dit schilderij had ik meteen een idee. Je ziet die Agostine zitten in haar bar en je weet dat ze iets met Van Gogh had, maar het is ook weer niet helemaal duidelijk of ze nou echt zijn vriendin is. Ze kijkt een beetje annoyed naar je en zit heel defensief met haar armen over elkaar. En dan dat gele parapluutje dat bijna van de kruk afvalt. Ik weet niet, ik vond het een heel tof beeld.

Hoe heb je dat vertaald naar je eigen tekening?
Ik hou er heel erg van om te kijken naar dingen die ik zelf helemaal niet kan. Ik ben bijvoorbeeld helemaal niet goed in gezichten tekenen, dus dat doe ik ook niet. En die achtergrond, die is heel vaag en mooi en toch geeft het je het gevoel van een bar, dat trekt me aan. Ik heb zelf ook veel damesfiguren in mijn werk en ik dacht: stel nou dat dit een foto was, wat zou dan de volgende foto zijn? Zo na sluitingstijd, ze is klaar en drinkt nog een biertje na. In mijn hoofd dacht ik: wat nou als die twee straks helemaal losgaan? In mijn tekening eindigde ze toen al snel naakt in een hele vreemde houding op die stoel.

Zou je Van Gogh een inspiratiebron van je noemen?
Ik ben persoonlijk nooit echt heel erg met Van Gogh bezig geweest, maar ik ben er wel altijd mee omringd. Ik groeide op met mijn vader en hij was een kunstschilder. Naast Picasso keek hij veel naar Van Gogh, hoe hij zijn toetsen aanbracht en hoe hij landschappen schilderde. Dus het heeft wel altijd een invloed op me gehad.

Op hetzelfde moment is Van Gogh misschien juist een beetje een té groot icoon geworden. Dat je er bijna niks mee durft te doen. Sowieso is het al best een eng idee om iets te tekenen, en dan al helemaal in een museum. Toen het Van Gogh Museum me vroeg was ik heel vereerd, maar ik vond het ook doodeng – het is zo’n instituut. Maar toen zag ik wat andere moderne kunstenaars ermee hadden gedaan, mensen als Anish Kapoor, die in het museum allemaal hun eigen interpretaties op het werk van Van Gogh hebben gemaakt. Ik besefte dat je er best een beetje aan mag tornen – zelfs aan Van Gogh.

Wat is het plan voor komende vrijdag?
We willen mensen aanmoedigen om langs te komen en in het museum aan het tekenen te slaan. Mijn poster is daar als het ware een eerste aanzetje voor, en ik loop langs om mensen een beetje advies te geven en ze aan te moedigen. Ik ben niet echt een leraar, want ik heb daar totaal geen ervaring mee, maar ik dacht: als ik nou alvast een voorzetje geef, dan snappen mensen dat ze zo’n schilderij heus niet braaf hoeven gaan natekenen. Je mag gewoon je eigen interpretatie eraan geven. Dat is veel leuker.

Er zijn nog kaartjes voor de komende editie van Vincent op Vrijdag, waar je naast tekenen met Parra ook kunt luisteren naar Sofie Winterson en Wannabeastar terwijl je cocktails drinkt. Oh, en je krijgt ook nog een limited edition van Two Hours Later om mee naar huis te nemen. Voor meer info, klik hier.