In de studio van Mike Perry. Foto’s door de auteur
Naakttekeningen van de auteur door Julia RothmanIk ben de dochter van twee nudisten, behoor tot een generatie die zich voor relatief weinig schaamt en ben een zelfverzekerde vrouw die te lui is om zich druk te maken over haar eigen lichaam. Naakt rondlopen is voor mij nooit zo’n ding geweest. Ik heb zelfs een t-shirt waarop staat “My favorite color is no pants”, dat ik eigenlijk bijna nooit draag omdat ik liever gewoon geen kleren aan heb. Maar toen ik laatst poedelnaakt in Mike Perry’s studio stond, en een groep van acht kunstenaars me aankeken, voelde ik me opeens niet alleen van mijn kleren ontdaan, maar ook van mijn zelfvertrouwen.t
Still going - hour 10. One more to go. #getnudegetdrawn
A photo posted by juliarothman (@juliarothman) on
Jan 16, 2016 at 2:57pm PST
Advertentie
Vlak voordat ik aan de beurt was, voelde ik een vreemd soort spanning. Het ging er niet zozeer om dat ik naakt was, maar meer dat het hier ging om kunstenaars — mensen die hun inspiratie kunnen omzetten in schoonheid en diepgang. Althans, dat hoop je als je naakt staat te wachten, maar wat nou als ik niet inspirerend genoeg was? Ik haalde nog één keer diep adem en stapte af op de plek waar ik zou poseren.Onder de brandende lampen, omringd door hippe attributen en planten waar ik me eigenlijk het liefst achter had willen verstoppen, met alle ogen op mij gericht. Voor mijn eerste pose hield ik een roos vast die ik tussen de rekwisieten had gevonden. Terwijl ik mezelf stil probeerde te houden, zag ik dat de mensen om heen al druk bezig waren. De een tekende, de ander schilderde, en weer anderen maakten een soort kleurige papierconstructies. Ik maakte oogcontact met een kunstenaar die achterin zat, maar hij keek gelijk naar beneden. Hij voelde zich een voyeur, schaamde zich, dankzij mij, en ik voelde me er een beetje schuldig over.A video posted by Mike Perry (@mikeperrystudio) on
Jan 19, 2016 at 8:18am PST
Advertentie
A photo posted by Edward Ubiera (@edwardubiera) on
Jan 17, 2016 at 6:32pm PST
Advertentie
Naakttekening van de auteur door Josh CochranDat kameraadschap merkte ik ook tijdens het poseren. Het was alsof ik aan het kijken was naar een vloot oorlogsschepen, die door elkaar heen raasden en samen een beeld maakten. Josh Cochran, die ook al bij de allereerste naaktsessie uit deze reeks was – in 2012 – is gewend aan het proces, maar zegt nog steeds verrast te worden door de uitkomst. “Je begint met wat je weet en wat makkelijk is,” zegt hij, “en dan ga je er in op, gaat er soms iets mis, maar komen er vaak hele interessante tekeningen uit.”Terwijl ik de verschillende resultaten bekijk, valt me op dat de stijlen totaal uiteenlopen. In de ene tekening ben ik een amazone, in de andere is mijn lichaam gereduceerd tot een paar sliertjes vlees en haar. “Ik zou het niet al te serieus nemen, hoe iedereen je heeft afgebeeld,” stelt de Zwitserse schilder Chrissy Angliker me gerust. Zij laat zich naar eigen zeggen graag inspireren door de rondingen van het vrouwelijke lichaam. “Het gaat er vooral om dat we het lichaam de juiste persoonlijkheid meegeven.”A photo posted by Mike Perry (@mikeperrystudio) on
Jan 16, 2016 at 10:20am PST
Advertentie