Twee zwarte ballonnen, de één gevuld met helium, de ander met zwavelhexafluoride, hangen verbonden aan een draadje in de lucht. De gassen zorgen ervoor dat de heliumballon opstijgt, terwijl de ballon met zwavelhexafluoride juist daalt. Het resultaat is een vreemd soort zwevend verticale structuur, gevangen in twee tegenovergestelde bewegingen.Het beeld van de twee ballonnen, gevangen in de lucht, had een zekere "pretentieloosheid" en "magie", waardoor kunstenaar Tadao Cern besloot verder te experimenteren. Hij maakte zwarte metalen frames om de ballonnen aan vast te maken, die op hun beurt een derde dimensie aan het geheel toevoegen. Vervolgens bond hij er in totaal vierhonderd ballonnen in verschillende combinatie aan vast die samen zijn nieuwe installatie, simpelweg genaamd Black Balloons, vormden.
Advertentie
Naast thema's als jeugd en speelsheid is het belangrijkste onderdeel van Black Balloons misschien wel de vluchtigheid ervan. De ballonnen hebben maar een korte levensduur en ze kunnen op elk moment knappen. Cern hoopt daarom dat de toeschouwers de tentoonstelling kunnen zien terwijl het kunstwerk nog "levend" is.Toch voedt juist het idee dat ze op ieder moment kunnen ontploffen het idee dat het kunstwerk een levend iets is. Dat concept wordt nog eens aangedikt doordat de gevoelige ballonnen reageren op de bewegingen en adem van de bezoekers. Kunst om je adem een beetje bij in te houden dus.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
