Een muur van bewegende penissen als kritiek op het bankwezen

Een enorme muur van penissen beweegt langzaam op de maat van de muziek en schuwt de interactie met het publiek niet – iedereen die zich voor de muur bevindt kan via zijn of haar bewegingen de piemelmuur tot leven brengen.

Peiqi Su's 'Penis Wall' is, anders dan je op het eerste gezicht zou verwachten, een kritisch stuk. Althans, zo verkoopt de NY Tisch School of Arts-student het zelf. In een interview met Animal NY vertelt ze dat de inspiratie voor het kunstwerk kwam toen ze iemand hoorde zeggen dat "echt iedereen op Wall Street een lul is." Haar kunstwerk is een vrij letterlijke vertaling van dat sentiment.

De penismuur is geprogrammeerd om beursdata weer te geven: gaat de beurs omhoog dan ontstaat er spontaan een muur van erecties, gaat het slecht op de beurs dan wijzen alle piemels treurig naar de aarde – allemaal gevoed door de daadwerkelijke digitale stroom van geld. Peiqi Su gaat verder niet op in wat de diepere betekenis van haar werk is en daarom heb ik mijn eigen scherpe geest er maar op los gelaten.

De vraag is hier volgens mij: wat is er banaler? Het feit dat je naar een hele rij lullen zit te kijken en je daardoor al dan niet ongemakkelijk voelt? Of het feit dat de financiële motor van het Westen wordt bestuurd door wat, althans in Peiqi Su's optiek, voor veel mensen de archetype lul is gaan vertegenwoordigen: de bankier.

De penismuur probeert in die zin niet alleen aan te geven dat beurshandelaren verschrikkelijke personen zijn, maar ook dat ze door driften geregeerd worden. Het komen en gaan van de erectie verwijst naar de opwinding die komt kijken bij het nemen van financiële risico's en is dus meer dan een letterlijke representatie van data. De penis staat nu eenmaal symbool voor het mannelijke geslacht en een erectie voor seksuele opwinding. Het stuk wordt beladen door de specifieke vorm die het heeft gekregen. Het wordt erdoor banaal, maar dat is ook juist het punt.

"Je lul achter nalopen" wordt met deze penismuur dus heel letterlijk. Het verschil is alleen dat het allemaal heel geordend en gestructureerd lijkt te gebeuren. Dat is dan ook de schijn die er op wordt gehouden in Wall Street. 's Ochtends lopen er mannen in strakke pakken een gebouw binnen en 's avonds gaan ze weer naar buiten, maar het is vrijwel onmogelijk om een kijkje te kunnen nemen achter die muur. Het enige wat je ziet is een machine die opleeft wanneer er financiële data in wordt gestoken.

De "Wall" plaatst de bezoeker daarbij zelf ook in een ongemakkelijke positie. Doordat de muur zo nu en dan op de toeschouwer reageert lijkt het alsof wij, de burger, de touwtjes in handen hebben en de muur onze wil op kunnen leggen. Maar in werkelijkheid wekt de muur slechts de illusie dat de bezoeker het gedrag van de penissen kan controleren. Uiteindelijk doet de beurs, en de lul, toch wel wat hij wil. En dansen wij met z'n allen naar zijn pijpen.