FYI.

This story is over 5 years old.

god

Hoe je een oneindig universum bouwt met wiskundige formules

Hoofdontwikkelaar Sean Murray geeft ons een rondleiding door de oneindige wereld van No Man’s Sky, een videogame met een universum dat net zo groot is als het onze.
Afbeeldingen met dank aan Hello Games

Het enige dat Sean Murray - oprichter van game-ontwikkelaar Hello Games - ziet wanneer hij kijkt naar de wereld van No Man’s Sky, zijn algoritmes, patronen en wiskundige formules. Net als Neo in The Matrix. Met ongeveer 18 triljoen planeten (een 18 met 18 nullen) zou het maar liefst 5 miljard jaar duren voordat je het hele universum van deze sci-fi game hebt verkend – en toch hebben er slechts tien ontwikkelaars aan gewerkt. Hoe dat kan? Het antwoord ligt in de eerdergenoemde algoritmes, patronen en vergelijkingen, zo legde Murray het afgelopen weekend uit tijdens het New Yorker Festival.

Advertentie

“We wilden het in deze game mogelijk maken om te landen op een planeet, waarvan je weet dat jij de eerste bent die er ooit is geweest,” vertelde hij, terwijl het publiek wachtte op de live-demo. “Dat was het gevoel dat we wilden creëren, al sinds het moment dat we aan de ontwikkeling van de game begonnen.” De haast eindeloze hoeveelheid texturen, planten en diersoorten die in de game zijn verwerkt, en de real-time generatieve formules die uiteindelijk tot de bevolkte planeten hebben geleid, komen stuk voor stuk voort uit deze gedachte. Het betekent dat je niet zit opgescheept met grootschalige omgevingen die vooraf geladen moeten worden – wat in de meeste gevallen ontzettend lang duurt – maar dat de computer alleen maar de juiste wiskundige formules hoeft te weten om binnen luttele seconden een planeet tevoorschijn te toveren. Zelfs de muziek wordt op die manier gegenereerd.

Toch zijn het niet die formules die Stephen Colbert er vorige week toe bracht om Murray in The Late Show met God te vergelijken. Ook formules die zo simpel zijn dat ze in middelbareschoolboeken staan, kunnen in zulke software worden gezet, en ook dan ontstaat er een volledige planeet – zij het niet zo gedetailleerd uitgewerkt. In de video hieronder legt Murrray uit hoe het mogelijk is om via het toevoegen van een aantal functies en variabelen een compleet nieuw universum te creëren, dat qua grootte en diversiteit aan dieren en planten niet eens zo heel veel onderdoet voor het onze.

Advertentie

In tegenstelling tot games als Halo, Call of Duty of World of Warcraft is het doel van No Man’s Sky niet heel eenvoudig te formuleren. In plaats van steeds hogere levels behalen of al je vijanden vermorzelen, gaat het in No Man’s Sky om het verkennen van je omgeving. “Ik kan niet langs een grot lopen zonder even binnen te kijken,” zegt Murray. “Ik moet er in, zeker als het een onderwatergrot is.” Terwijl het er bij Minecraft om draait je omgeving naar je eigen wensen te scheppen, is No Man’s Sky juist gericht op de ontdekking van een al bestaande wereld, ook omdat de wereld alleen door je eigen aanwezigheid voor je wordt geschapen. No Man’s Sky is daarmee vrij filosofisch van aard.

Het is ook leuk dat je écht nieuwe dingen kunt ontdekken. Als je een ster, planeet of diersoort tegenkomt die nog nooit iemand anders heeft gezien, dat mag jij hem noemen hoe je wil. In The Late Show ontdekte Murray bijvoorbeeld een planeet, die hij voor de gelegenheid Colbert Prime noemde.

Toch was het moment waarop Murray de demo van de game speelde misschien nog het meest opzienbare. Terwijl hij door het eenvoudige landschap liep, zei hij: “Ik hoop dat jullie nu allemaal heuvels en bergen zien. Zelf zie ik die namelijk niet – het enige dat ik dat ik zie zijn wiskundige formules.”

Van die uitspraak is het nog maar een kleine stap naar de mathematische wereld van The Matrix, waarin Neo de wereld na zijn ‘ontwaking’ alleen nog maar kan zien voor wat ze écht is: een sijpelende waterval van groene computercode. Ook Murray is zich op een zelfde manier continu bewust van wat er om hem heen gebeurt in No Man’s Sky. Aangezien hij als maker toegang heeft tot de broncode van dit gigantische universum, lijkt die opmerking van Colbert niet eens zo onterecht meer.

Advertentie

Aan het einde van de presentatie stond iemand uit het publiek op. Hij vroeg aan Murray wat het doel van het spel nou eigenlijk is. In eerste instantie wees Murray erop dat het al de moeite waard is om het centrum van het universum te bereiken – maar al snel gooide hij het over een andere boeg. “Waarom spelen we überhaupt games?” vroeg hij terug. “Ik heb inmiddels zoveel verschillende muntjes en puzzelstukjes verzameld in games, dat ik ze niet eens zou kunnen tellen. Speelde ik echt dáárom al die videogames?”

En toen zei hij iets waar veel gameliefhebbers zich waarschijnlijk in kunnen vinden. “Ik vind veel videogames van tegenwoordig nogal voorspelbaar. Vanaf het moment dat ik de tutorial start, weet ik eigenlijk altijd al precies wat me te wachten staat en hoe lang ik erover zal doen – puur omdat ik het al een miljoen keer heb gedaan. Het lijkt me goed als er een spel is waarvan de lengte niet zo makkelijk te raden is.”

Klik hier voor meer informatie over No Man’s Sky

We zijn vanaf 1 december op zoek naar stagiairs. Mail je CV en motivatie naar leander.roet@vice.com.