Dit verschrikkelijke ding hierboven is de 'Goliath' in Six Flags Great America in Gurnee, Illinois. Toen de houten achtbaan op 19 juni van dit jaar haar piepende deuren opende, versplinterde het in een klap niet één maar gelijk drie werelrecords in de achtbanerij. De Goliath is met 55 meter namelijk niet alleen de hoogste houten achtbaan ooit, het is ook de snelste (116 km/u) en de steilste (45graden) van al zijn houten broertjes en zusjes.

En de Goliath is geen uitzondering. In 2014 zijn namelijk nu al zo'n beetje alle achtbaanrecords op aarde verbroken. Dit jaar zag de komst van de Banshee, de langste 'inverted rollercoaster' ter wereld, de Gatekeeper, de achtbaan met de hoogste 'inverted looping', en de Zumanjaro, de hoogste 'droptower' ter wereld die is bevestigd in de al bestaande Kingda Ka achtbaan, 's werelds hoogste (139 meter) en op-één-na snelste (206 km/u) rollercoaster ter wereld (ter vergelijking: onze Python uit 1981 is dertig meter hoog en gaat niet harder dan een miezerige 85 km/u). Adrenalinejunkies kunnen sinds dit jaar trouwens ook nog hun hart (en maag) ophalen op de Verrückt, de hoogste en snelste waterglijbaan ter wereld.

Toch zal het waarschijnlijk niet lang duren voordat de volgende recordbrekende attracties alweer schuimbekkend aan de poorten van pretparkland staan te rammelen. Onder invloed van technologische innovaties zijn achtbaanbouwers als Rocky Mountain Construction (Amerika) en Bolliger & Mabillard (Zwitserland) namelijk in staat om attracties te ontwerpen die sneller, hoger, langer en vooral enger kunnen. "Ik denk niet dat we ook maar in de buurt zijn gekomen van de grenzen van wat we kunnen bouwen," zegt Alan Schilke, ontwerper van de Goliath, in een interview met Time Magazine. "We kunnen ieder jaar wel een record breken."

Een andere manier om hetzelfde te zeggen is dat als een attractie geen records breekt, het bijna niet meer de moeite is om te bouwen. Iedere achtbaan, droptower of glijbaan is zo verwikkeld in een soort wapenwedloop om adrenaline, niet zo heel anders dan bij het prestige-wedstrijdje om wie er straks de hoogste wolkenkrabber ter wereld zal hebben.

Omdat ik achtbanen zelf onder een van mijn grootste angsten reken (en mensen die me proberen over te halen tot mijn grootste vijanden), is dat geen fijn idee. En toch, misschien wel juist door die angst, fascineren achtbanen me enorm. Zo erg zelfs dat ik vandaag al de hele dag met een mix van misselijkheid en doodsangst naar de POV-video's van de nieuwste ritjes uit de hel heb lopen kijken. Misschien moet ik er toch een keer aan geloven.