FYI.

This story is over 5 years old.

Amsterdam

Ik zag gister 'ANIMA 1 - iki' en ik werd er een beetje stil van

In het Volkshotel in Amsterdam werd gisteren de interactieve installatie 'ANIMA 1 - iki' van Nick Verstand en Frouke ten Velden onthuld.

Foto's door Raymond van Mil.

Als schrijver van woorden (en leestekens) vind ik het altijd een beetje slap om te zeggen dat je ergens geen woorden voor kunt vinden.

En toch was dat precies mijn gevoel bij het zien van Nick VerstandFrouke ten Velden en onformative's ANIMA 1 - iki, die gisteravond in het Volkshotel werd onthuld.

Tien minuten lang stond ik, en met mij zo'n honderd anderen, ademloos te staren naar een mysterieuze, lichtgevende planeet die in het midden van een compleet donkere ruimte hing. De installatie, die de eerste in een serie 'iterations' van de makers zal zijn, bestaat uit een opgeblazen, plastic bol genaamd een Puffersphere, die van binnenuit wordt belicht via een combinatie van een projector en een lens. De visuals die op die manier aan de buitenkant van de bol te zien zijn, geven je het idee van een gasplaneet waarvan de oppervlakte vloeibaar is en continue van links naar rechts beweegt.

Advertentie

In een wereld waar de verhouding tussen robots en mensen meer dan ooit onder spanning staat, en ééntje waarin we daar vooral niet te lang bij stil gaan staan, moet ANIMA 1 - iki ons helpen in onze relatie met de machine. Het doet dat door subtiel op de mensen in de ruimte te reageren. Als de bewegingen van de aanwezigen rustig zijn, dan blijft ook ANIMA 1 rustig. Maar beweeg je te snel of kom je te dicht bij in de buurt, dan begint hij harder rond te draaien. Alsof het een entiteit is die wil zeggen: bro. back. off.

Het ding leek te leven. Of tot leven te komen. Zeker toen na een paar minuten opeens vier danseressen rond de bol begonnen te dansen alsof het een soort intergalactische totempaal betrof. Wat het op dat moment misschien ook wel was.

Ik zag in ieder geval niemand van de aanwezigen ook maar iets anders doen dan simpelweg staren in de mysterieuze lichtbron die voor ons hing. Telefoons verdwenen in broekzakken. Praten werd fluisteren hoe mooi het wel niet was.

"Het voelde net als het maken van een soort ruimteschip," vertelt Nick Verstand me als ik hem eindelijk heb gevonden in de pikdonkere kamer. "Ik ben de hele tijd bang dat een van de softwareprogramma's het gaat begeven, er is zoveel dat tegelijk aan het draaien is."

Op de Facebook-omschrijving van het event staat te lezen wat ANIMA 1 - iki precies moet voorstellen (ik was Nick inmiddels weer kwijt). Het is een verhaal waar ik geen speld, en ook geen woord, tussen krijg, dus here goes:

ANIMA 1 ‘iki' explores the nature of living things. The interactive art installation investigates how humans emotionally relate to a digital being. Using video mapping, the visuals of the installation communicate with visitors by reacting to body movements and sounds. A generative being that comes to life through interaction.

Voor iedereen die het gisteravond heeft moeten missen: de installatie is nog tot en met zondagavond 19 oktober gratis in de Houten Zaal van het Volkshotel te zien. Mijn advies: ga daar heen. Het kan soms namelijk best wel fijn zijn om tien minutenlang je mond te houden. Of alleen nog maar te fluisteren hoe mooi iets wel niet is.