Galerie Schuit in Amsterdam exposeert kledingstukken als de kunstwerken die het zijn

Mode begeeft zich op de soms wat oncomfortabele scheidslijn tussen kunst en commercie. Soms zien we kledingstukken als kunstobjecten – als ze voor het oog van de wereld op de catwalk geshowd worden bijvoorbeeld, of in een overzichtstentoonstelling van het werk van een beroemde designer in het museum hangen. Maar vaker beschouwen we kleding gewoon als een praktisch onderdeel van ons leven. Iedereen draagt immers iedere dag kleren, en de meeste van ons kopen onze kleding in grote warenhuizen en winkels, volkomen bewust van het feit dat duizenden anderen in precies dezelfde kleren over straat zullen lopen. De gloednieuwe Galerie SCHUIT, in Hotel Droog in Amsterdam, kiest ervoor om die nuchtere en droge opvatting over mode naast zich neer te leggen, en presenteert een nieuwe expositie waarin kledingstukken als ware kunstwerken geëxposeerd worden.

De groepsexpositie bevat werk van vier opkomende ontwerpers: Diek Pothoven, die ook de medeoprichter van de galerie is; Jim Hu; Joanne Vosloo en Max Zara Sterck. De kledingstukken komen uit de afstudeercollectie van de vier, toen de jonge ontwerpers in hun creativiteit nog niet beperkt werden door de grillen van de vaak zo competitieve modemarkt. “Alle stukken zijn gemaakt zonder commerciële restricties en vertegenwoordigen de innerlijke creatieve ziel van de kunstenaar,” vertelt Pothoven aan The Creators Project. “Vaak belandden de afstudeercollecties van modeopleidingen na de graduation show in een doos onder een bed. Wij vinden dat doodzonde. Die collecties zijn vaak enorm cutting-edge, ze zouden gekocht moeten kunnen worden.”

Jim Hu, over wiens werk we eerder schreven, exposeert bijvoorbeeld stukken die hij maakte met zijn innovatieve 3D-weeftechniek. “Max Zara creëerde haar eigen weefmethode, waarbij kleding via stoom de juiste vormen aanneemt,” schrijft Pothoven. “Voor mij is dat weer een interessant onderwerp gezien mijn eigen onderzoek naar hoe vormen zonder naden tot stand kunnen komen. Joan Vosloo tenslotte brengt haar schetsen tot leven op het menselijk lichaam, door haar illustraties naar draagbare tekeningen te vertalen.

De expo toont niet alleen de kledingstukken zelf, maar geeft je ook een inkijkje in hoe ze tot stand kwamen. Iedere ontwerper heeft in de galerie zijn eigen ruimte die dienst doet als een soort werkkamer. “Het laat hun visie zien, en geeft je als toeschouwer een idee van het creatieve proces van de tentoongestelde mode, van conceptuele schets tot het uiteindelijke kledingstuk zelf,” schrijft Pothoven. “Je wordt naar binnen getrokken en ziet de wereld door de ogen van de ontwerper. Mode draait niet alleen om ontwerpen, het doel is om nieuwe dingen uit te vinden.”