FYI.

This story is over 5 years old.

Creators

Een kamer vol Perzische tapijten wordt langzaam overwoekerd door gras

Martin Roth cultiveert een grasmat op Perzische tapijten als metafoor voor hoe de westerse cultuur aan andere landen wordt opgedrongen.
Afbeeldingen met dank aan de kunstenaar en het Korean Cultural Centre UK

Een Perzisch tapijt is niet de meest logische plek voor groeiend gras, maar ga naar het Korean Cultural Centre in Londen en dan is dat precies wat je aan zal treffen. De ruimte is gemaakt door de Oostenrijkse kunstenaar Martin Roth en onderdeel van een tentoonstelling genaamd Riptide van het werk van Koo Jeong A., waarvoor Jeong ook een selectie internationale kunstenaars heeft uitgenodigd.

Roth vertelt dat hij net als Jeong de "poëzie in het dagelijkse leven" onderzoekt en dat zijn kunstwerk in de expositie bestaat uit een serie Perzische tapijten waarin graszaadjes geplant zijn die door en op het tapijt beginnen te groeien. Eerst is het jonge gras nog een subtiele toevoeging aan het geheel, maar later zullen de tapijten er volledig door verwoest raken. "Ik wilde een werk maken over de recente drang van het Westen om hun cultuur en waarden op te leggen aan andere – voornamelijk Islamitische – landen, in een poging deze te 'verbeteren'," vertelt Roth aan The Creators Project. "Wanneer mijn graszaadjes de Perzische tapijten binnendringen, dan creëren ze in eerste instantie iets nieuws en prachtigs. Echter, op termijn verwoesten ze iets dat oud en waardevol is."

Advertentie

Het werk van Roth maakt vaker gebruikt van organische en natuurlijke vormen en laat deze kunstgalerieën of andere kunstmatige ruimtes binnendringen. Vorig jaar verscheepte Roth puin van de Syrisch-Turkse grens naar een galerie in New York en liet er parkieten in los. In 2012 liet hij een Oostenrijkse galerie onder water lopen en hij veranderende een sculptuur van de Amerikaanse kunstenaar Donald Judd in een onderkomen voor slakken. Het lijken allemaal onverenigbare samenstellingen, maar zo ziet de kunstenaar het zelf niet.

"Voor mij zijn het helemaal niet onverenigbare elementen," zegt Roth. "Integendeel, ik geloof juist dat dit soort ruimtes erom vragen. Waarom zou een galerie wit en steriel moeten zijn als er zoveel plekken op de wereld in puin liggen? Stel er gebeurt een ramp, is een sculptuur van Donald Judd dan niet juist de ideale plek om voedzame slakken in op te bergen?"

Voor dit kunstwerk – het is de tweede uitwerking van dit idee, de kunstenaar deed het al eens eerder in een Oostenrijks kasteel – plaatste Roth de graszaadjes in het tapijt en begon ze water te geven, om er zeker van te zijn dat ze nooit uitdrogen. Het kunstwerk vergt zo constante aandacht en zorg om goed te groeien. "Gedurende het proces word ik meer een tuinman dan een kunstenaar. Maar het is een utopische handeling, iets willen creëren uit niets. Vaak leg ik uit dat het gras groeit op het stof van het verleden. Het werk is vergankelijk, want het gaat maar een beperkte tijd mee. Niets kan zichzelf onderhouden zonder voldoende voeding."

In eerste instantie volgt het gras de patronen in de tapijten, maar naarmate het groeit en het water ervoor zorgt dat de zaadjes verschuiven, begin het langzaam zijn eigen vorm aan te nemen, "als een virus dat een land overneemt." Dan, uiteindelijk, sterft het gras en laat het een vochtig en verwoest tapijt achter. "Het is belangrijk dat het werk continu aan het veranderen is. Ik wil dat het publiek iedere keer weer iets anders te zien krijgt. Daarnaast is het belangrijk dat ik geen volledige controle over mijn werk heb, dat het een eigen leven leidt. Ik wil dat het uiteindelijke werk een samenwerking is tussen mijzelf en mijn 'materialen'."

De eerdere versie van het werk in het Kalsdorf Kasteel in Oostenrijk, met dank aan de kunstenaar

Koo Jeong A: Riptide is nog tot en met 19 november te zien in het Korean Cultural Centre in Londen. Bezoek de website van Martin Roth voor meer van zijn werk.