Nieuwe documentaire vereeuwigt de 86-jarige fotograaf Harry Benson

De Schotse fotograaf Harry Benson heeft in zijn lange carrière meer historische momenten meegemaakt en meer bekende mensen gezien dan jij en ik in ons hele leven zullen doen. De nieuwe documentaire Harry Benson: Shoot First vereeuwigt de nu 86-jarige fotograaf, die zijn leven lang andere mensen vereeuwigde.

De film start in 1964, het legendarische jaar waarin Benson The Beatles vergezelde op hun eerste trip naar de Verenigde Staten. “Ik wilde die opdracht niet,” vertelt Benson. “Ik zou naar Afrika gaan. Ik was een serieuze journalist!” Na lang aandringen van zijn redacteur gaf de 25-jarige Benson zich gewonnen. “Ik vroeg waarom hij nu net mij wilde, en hij antwoordde dat de andere fotograaf lelijk was en dat lelijkerds niet bij The Beatles pasten. Ik kende de fotograaf die hij bedoelde en die was inderdaad niet moeders mooiste.”

De foto’s die Benson nam van The Beatles zijn anders dan al zijn andere. Ze zijn onmiddellijk herkenbaar: het kussengevecht in het hotel, Paul McCartney met een gezicht vol scheerschuim, Muhammad Ali die de band collectief knock-out slaat. “Er zijn oneindig veel foto’s van The Beatles,” zegt kunstadviseur Henry Neville in de documentaire. “Maar er zijn geen foto’s van The Beatles die zo’n intimiteit uitstralen als die van Harry Benson. Bij hem zie en hoor je het verhaal van de vier jongens die de geschiedenis zouden veranderen.”

Maar de film bewijst dat Benson meer is dan zijn foto’s van  The Beatles. Hij kroop onder de huid bij de meest ondoordringbare sterren van de twintigste eeuw: Andy Warhol, Michael Jackson, Johnny Carson, Sophia Loren, Dolly Parton – de lijst is eindeloos.

Benson was getuige van historische momenten, zoals de moorden op Robert F. Kennedy, Martin Luther King Jr. en John Lennon. Hij fotografeerde de Watts-rellen in Los Angeles in 1965, ïnfiltreerde KKK-bijeenkomsten in South Carolina, interviewde en fotografeerde de moordenaar van John Lennon, reisde naar vluchtelingenkampen in Somalië, en drong door tot achter de poorten van de IRA. Hij portretteerde elke president van de Verenigde Staten sinds Dwight D. Eisenhower, en was de partyfotograaf op Truman Capote’s ‘Black and White Ball’ in New York in 1966.

De film vertelt het grotere verhaal van Bensons carrière, en kijkt ook naar het leven van de man achter de lens. Het is een eerlijk portret van een man die kerstdagen met familie oversloeg om verhalen te maken, die brak met bestaande regels en nieuwe maakte, en die de strijd aanging met iedereen, en vooral met zichzelf. Samengevat was het een man die zijn ambacht boven alles zette. De reden die Benson hier zelf voor gaf was mooi in zijn eenvoud: “Een mooie foto kan nooit opnieuw genomen worden.”

Meer informatie over de film vind je op de officiële website. Vanaf negen december kan de film bekeken worden via Youtube en andere kanalen. Klik hier om meer werk van Benson te zien.