FYI.

This story is over 5 years old.

Creators

Van kunst houden is evolutionair aangelegd, aldus wetenschap

Cultuur heeft ons niet aangeleerd om emotioneel op kunst te reageren, evolutie heeft dat gedaan.

Mensen houden van kunst. We houden ervan om naar kunst te kijken, we houden ervan om door kunst omgeven te zijn. Dat is geen mening, maar keiharde wetenschap. Althans, er is nu een onderzoek dat wetenschappelijk bewijs gevonden zegt te hebben dat mensen biologisch aangelegd zijn om van kunst te houden. Je leest het goed, bel je oude kunstleraar maar vast op: kunst gaat diep, yo.

Een studie die deze maand verscheen in het journal Brain and Cognition zegt bewijs gevonden te hebben dat waardering voor kunst een natuurlijk proces in het menselijk brein is. Het kijken naar een visueel werk, zo stelt het onderzoek, activeert de hersengebieden die verbonden zijn aan het geheugen, emoties als angst en waardering en stimuleert processen die mensen in staat stelt om betekenis te geven aan nieuwe informatie.

Advertentie

Een team van wetenschappers van de University of Toronto analyseerden de gecombineerde data van vijftien studies die van 2004 tot 2012 in zeven verschillende landen zijn uitgevoerd. In die studies werd in totaal aan 330 participanten tussen de 18 en 59 jaar gevraagd om naar kunstwerken te kijken vanuit een MRI scanner. Soms werd hen gevraagd een esthetisch oordeel over het werk te vellen, in andere gevallen waren ze vrij om simpelweg naar de kunst te kijken. De studies toonden gezamenlijk aan dat het kijken naar kunst onze synapsen stimuleert: of het nou gaat om het analyseren van kunst of het eenvoudigweg bekijken ervan: mensen reageren erop. En dat is goed. Het is misschien wel wat ons menselijk maakt.

De eerste ontdekking die de wetenschappers maakten was dat “de vorm, kleur en oriëntatie [van het kunstwerk] verscheidene hersengebieden in de visuele cortex activeerden” — dat gedeelte van de hersenen die verantwoordelijk is voor het verwerken van visuele informatie —  alsmede de (zet je schrap voor moeilijke dokterstaal) tongwinding, middelste achterhoofdskwabben en de spoelvormige winding. Dit is geen  wereldschokkende ontdekking: het geeft aan dat wat we zien van het kunstwerk ook daadwerkelijk in het brein wordt verwerkt. Maar dan wordt het onderzoek interessanter.

De wetenschappers vonden namelijk bewijs dat het kijken naar kunst ook een activatie in de “temporale hersenkwab teweegbrengt, die de conceptuele integratie van informatie in relatie tot objecten verwerkt (vb: hoe werkt een mes?)” — het zijn de hersengebieden die gelinkt zijn aan de perceptie en herkenning van bekende objecten en plaatsen. Het betekent in essentie dus dat onze eigen logica over hoe bepaalde objecten werken in dialoog gaat met de logica van het object in kwestie. Dit correleert volgens de onderzoekers direct met de invloed van kunst op ons denken, het helpt ons betekenis te geven.

De wetenschappers “observeerden ook een activatie in het achterste gedeelte van de gordelwinding,” een gedeelte van het brein die gelinkt is aan onze innerlijke gedachtes en emoties. Die laatste bevinding kwam onverwachts en was oorspronkelijk geen onderdeel van de drie originele hypotheses. Het zou kunnen suggereren dat kunst een biologische trigger is voor plezier, pijn, verwachtingen en andere emoties. In andere woorden: cultuur heeft ons niet getraind om emotioneel op kunst te reageren, evolutie heeft dat gedaan.

h/t Complex

Gerelateerd:

Er is nu wetenschappelijk bewijs dat kunstenaars ook echt andere hersenen hebben