Phaedra, Alexandre Cabanel (1880) / Bitch, Don’t Kill My Vibe, Kendrick Lamar
Als het goed is hoorde je zojuist Kendrick’s afgeknepen stemmetje door je hoofd galmen terwijl je naar het schilderij hierboven zat te kijken. En dat is dus precies het idee. De blog Fly Art ivan Gisella Velasco en Toni Potenciano bewijst dat stoffige schilderkunst en braggy hiphoplyrics echt prima samengaan, en in die combinatie wordt je als kijker een soort kunstenaar. Gefeliciteerd.Het mooie is dat de teksten ervoor zorgen dat het genotsleven van vroeger tastbaar wordt: opeens lijkt het makkelijker om je voor te stellen dat een oude Romein zich óók gewoon af en toe helemaal lam zuipt met zijn wijnzak op een gladiatorenspel, of dat iemand van adel uit de middeleeuwen zich óók gewoon compleet verliest in goddeloze seks met een sensuele hofdame. Nu je koningen, edellieden en goden met de stemmen van West, Drake, Lamar of Sweatshirt hebt horen praten, besef je meteen: het zijn ook maar gewoon mensen. Hedonisme is van alle tijden, yo.H/t Fubiz
Advertentie