Zo ziet een virtueel museum er vanbinnen uit

The Creators Project staat deze hele week in het teken van digitale kunst. Samen met vooraanstaande kunstenaars, curatoren, galeriehouders en verzamelaars verkennen we de kunstwereld van morgen.

Voor een middagje kunst kun je natuurlijk ouderwets een broek aantrekken, naar het museum fietsen en een bedrag neertellen waar je ook een stomende bak Green Chicken Curry bij de Thai voor had kunnen halen. Dat kan. Maar het digitale tijdperk heeft zo z’n voordelen, ook voor je culturele horizon. Zo is het sinds kort bijvoorbeeld ook gewoon mogelijk om een bezoek aan een museum te brengen zonder dat je je huis uit hoeft; het enige dat je moet doen is een Oculus Rift op je hoofd zetten. Als je net als wij meer fan bent van kunst dan van het dragen van een broek, dan moet je bij het DiMoDa zijn, een nieuw digitaal museum speciaal voor digitale kunst. Het DiMoDa is opgericht door de nieuwe mediakunstenaars Alfredo Salazar-Caro en William James Richard Robertson​ en heeft naar eigen zeggen werk van een paar van de meest spraakmakende digitale kunstenaars in haar collectie. Zo kun je in het virtuele museum werk bekijken van kunstenaars als Claudia Hart, Tim Berresheim​, Jacolby Satterwhite​ en het duo AquaNet 2001 (bestaande uit Salvador Loza en Gibrann Morgado​). Al deze kunstenaars hebben de volledige vrijheid gekregen om hun eigen digitale ruimte in het museum vorm te geven, en de museumbezoeker kan zelf bepalen wanneer hij welke kamer bezoekt. DiMoDa is zo niet alleen een verzameling van virtuele kunst, het speelt ook een voortrekkersrol in het tentoonstellen daarvan. Om meer te weten te komen over het innovatieve project, namen we contact op met Salazar-Caro en Richard Robertson.

The Creators Project: Kun je kort omschrijven wat DiMoDa eigenlijk is?
Alfredo Salazar-Caro: DiMoDA is iets dat Will en ik ergens in 2013 bedachten, met als onderliggende gedachte dat we digitale kunstenaars een ruimte wilden aanbieden waar ze eindeloos konden experimenteren. We wilden virtual reality toegankelijk maken voor iedere artiest die er een interessante visie bij heeft.

Waardoor werden jullie geïnspireerd?
We hebben ons allebei al eerder beziggehouden met dergelijke projecten. William heeft bijvoorbeeld meegewerkt met de Gli.tc/h-festivals in Chicago en TriTriangle, een digitale mediagalerie die zich richt op live audiovisuele performances. Zelf ben ik bijvoorbeeld bezig geweest met het project [STREET_TEAM], dat uit een installatie bestond waarin het werk van GIF- en videokunstenaars op een groot scherm geprojecteerd werd, als een soort manier om deze kunstvormen ‘in een museum te hangen’. Zelf ben ik ook installatiekunstenaar, dus in alles wat ik doe ben ik veel bezig met hoe je ruimtes benut. En ik ben enorm geïntresseerd in architectuur. Het fascineerde me dat je nu een virtueel gebouw kunt ontwerpen zonder daar daadwerkelijk een architect voor te hoeven zijn. Verder zijn William en ik allebei beïnvloed door de ideeën van de Copyleft-beweging (copy-it-right) en andere vrijere manieren om informatie uit te wisselen. Je ziet dat ook terug in de keuzes voor digitale kunstenaars als Rosa Menkman, Nick Briz en Paul Hertz.

Kun je uitleggen hoe DiMoDa verschilt van andere online en virtuele expositieruimtes?
Allereerst willen we zo ver mogelijk verwijderd raken van de klassieke museumruimte. Je hebt de laatste tijd bijvoorbeeld ook veel VR-galerieën gehad waarbij je midden in een ruimte staat die je in principe ook in de fysieke wereld zou kunnen ervaren. Of dat ze een .jpeg aan de muur hangen en dan denken dat ze revolutionair bezig zijn. Wij willen hiermee echt de kracht van VR uitbuiten, en hopen dat naarmate de technologie verder ontwikkelt, we ook onze grenzen steeds verder kunnen oprekken. Afgezien van de manier van exposeren gaat het ons ook echt om de kwaliteit van wát er geëxposeerd wordt. Wat vaak problematisch is aan online kunst, is dat het snel geproduceerd wordt, om de hoge snelheid van het internet bij te kunnen benen. Wij willen eigenlijk maar twee keer per jaar exposeren, en dan beperkt tot maximaal vijf kunstenaars per keer, om er zeker van te zijn dat we goede ervaringen kunnen creëren van hoge kwaliteit. Ze moeten zich kunnen meten met ieder kunstwerk dat er verder bestaat.

Hoe ziet de toekomst van DiMoDa eruit?
We zijn nu bezig met wat we in de zomer gaan exposeren en we willen de museumervaring zelf nog beter maken. Door bugs te repareren bijvoorbeeld, en ervoor te zorgen dat de ruimte nog natuurlijker aanvoelt. Naast het virtuele museum biedt DiMoDa ook een fysieke ruimte aan in de exporuimte van The Stolbun Collection, waar mensen gratis Oculus Rifts mogen gebruiken om het museum te ervaren.