Een groepje Willem de Kooning-studenten is bezig om leer te maken van fruit

Bedenk je eens wat voor een producten je allemaal gebruikt die van leer zijn gemaakt. Je riem, je schoenen, je laptophoes, misschien rock je zelfs een leren broek. Dat is allemaal super, maar die spullen zijn wel gemaakt van beesten, dat weet je. Maar het leer van de toekomst zou misschien wel eens gemaakt kunnen worden van heel ander materiaal. Een collectief van zes studenten aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam is nu namelijk bezig om een nieuwe leersoort te ontwikkelen. Van fruit.

Het idee voor Fruitleather Rotterdam is eigenlijk een oplossing voor twee problemen. “Met dit initiatief hoeven we oud fruit niet meer weg te gooien en kunnen we er tegelijkertijd duurzame producten mee maken,” vertelt Bart Schram, één van de studenten van het collectief. Hij vertelt me dat deze techniek al langer gebruikt wordt door koks om van oud fruit snoep te maken. “Het oude fruit wordt gepureerd, de pitten worden verwijderd en daarna gekookt. Door het koken worden de suikers in het fruit geactiveerd, waardoor de materie steviger wordt. Uiteindelijk wordt de vloeibare fruitdrap in de vorm van snoepjes geperst.”

De studenten wilden zelf graag experimenteren met deze techniek, maar dan op grotere schaal en met een ander doel. In plaats van fruitsnoepjes zijn ze nu aan het onderzoeken welk fruit het meest geschikt is om leer van te maken. Door het gekookte fruit uit te smeren over verschillende ramen die met bakpapier zijn bekleed en het fruit er vervolgens op te laten drogen, zijn ze in staat om een soort leerachtig materiaal te creëren met verschillende kenmerken, afhankelijk van het fruit dat ervoor gebruikt is.

De hamvraag is hoe stevig én flexibel het fruitleer uiteindelijk kan worden. “Het ligt een beetje aan de fruitsoort zelf,” vertelt Bart. “Aardbei zorgt bijvoorbeeld voor een wat brozer leer. Als je dat te vaak vouwt, breekt het. Maar mango is een veel sterkere variant, door de vele suikers en vezels die in het fruit zitten.”

IInmiddels wordt er door de studenten volop geëxperimenteerd met het materiaal. Zo is er bijvoorbeeld al een tas van mango (de fruitsoort, niet het kledingmerk) ontworpen, maar Bart ziet ook wel een lampenkap of een rolgordijn voor zich. Toch is het belangrijkste speerpunt voor Fruitleather Rotterdam op dit moment om het materiaal eerst technisch zo bruikbaar mogelijk te maken. Er zijn al varianten van fruitleer met epoxy en verschillende harsvarianten op de markt, maar de Rotterdammers zien liever een zo duurzaam mogelijk product.

“Per dag houden de markten in en rondom Rotterdam zo’n 3.500 kilo aan rot en ander onverkoopbaar fruit over, wat weer ongedierte en meeuwen aantrekt,” zegt Bart. Geef dat fruit lekker aan ons, lijkt hij erbij te willen zeggen. Wie weet halen we onze nieuwe leren jas over een paar jaar wel bij de groenteboer.