Het is tijd dat we een keertje aandacht geven aan filmprops

Rish Kaneria is een ware meester in supercuts met een educatieve twist. Met gemak propt hij een enorme hoeveelheid films superstrak achter elkaar om ons op een frisse manier weer iets bij te leren. Eerder hield hij zich al bezig met gezichtsuitdrukkingen, kleurgebruik en geluid in films, en in zijn nieuwste filmessay brengt hij een ode aan de doorgaans zwaar ondergewaardeerde filmprops.

“Een goede prop kan een film geloofwaardig maken,” begint hij zijn verhaal, “terwijl een minder goed geslaagde prop je helemaal uit de beleving kan trekken.” Naar verloop van tijd wordt zijn film steeds intenser en wordt er dieper op de stof in gegaan, met op de achtergrond steeds bekende scènes uit bekende films, soms begeleid door muziek van de films zelf. Elke zin die Kaneria uitspreekt valt samen met een bepaalde clip: “Een prop kan een uniek talent van een karakter blootgeven [Rain Man die tandenstokers telt], of iemand’s complete gekte [Mommie Dearest’s klerenhanger], en soms kan een prop ook zelf een karakter zijn [Cast Away’s Wilson].”

Na Kaneria’s film zal het je moeilijker vallen om nietsvermoedend van je eerstvolgende bioscoopbezoek of thuisfilm te genieten: de filmprops zijn opeens duidelijker, en je gaat er kritischer naar kijken. Zoals Kaneria zelf stelt is het de grootste truc die de props ooit voor elkaar kregen: “dat ze de wereld overtuigden dat ze niet bestonden”. En dat is waar het op neer komt: goeie props merk je simpelweg niet op, maar spelen ongemerkt een cruciale rol in films.

Bekijk hier meer films van Kaneria.

Lees ook:

Stanley Kubrick’s lievelingskleur was rood

De profielshots van Quintin Tarantino in één supercut

Een levensverhaal, verteld in 1.000.000 filmstills