Sensible, Bram Snijders / DEFRAME, 2012 via.In aanloop naar de STRP Biënnale van 20 - 29 maart maken we in deze serie alvast kennis met de kunstenaars die je straks op het festival in Eindhoven kunt bewonderen. Vandaag: Bram Snijders / DEFRAME.Bram Snijders is bij de STRP-biënnale eigenlijk het manusje van alles; hij produceert, rent van hot naar her en assisteert zijn ‘helden’. Aan zijn eerste bezoekje aan STRP in 2011 werd hij spontaan verliefd op mediakunst en de kunstenaars die achter de installaties zaten. Het was voor hem reden dat ook te willen. Dit jaar staat Snijders met zijn installatie Sensible op de biënnale. De interactieve media-installatie maakt gebruik van een beamer en twee Kinect-camera's om de bezoeker in een virtuele laag van pixels onder te dompelen. Als je het werk binnenstapt word je zelf ook een levende pixel, en lijk je het interactieve gordijn van licht aan te kunnen raken. Plotseling wordt helder dat achter de digitale “dode” wereld een levendige realiteit schuilgaat.
Advertentie
Op de vooravond van de biënnale sprak ik met Snijders over de techniek achter zijn werk, zijn persoonlijke strijd met het concept kunstenaar, en waarom hij vindt dat STRP dit jaar eindelijk weer is zoals het was toen hij er verliefd op werd.The Creators Project: Wat is het idee achter Sensible?Bram Snijders: In deze installatie heb ik de pixel die in je computerscherm zit in een blokje veranderd. Van al die blokjes heb ik vervolgens een soort projectiegordijn gebreid waar je in kunt staan. Als je de boundaries van de installatie binnenstapt, ontstaat er om je heen een waterval aan pixels, die op jouw bewegingen reageren.Mijn werken hebben altijd een technische oorsprong en bij Sensible begon het allemaal met mijn fascinatie voor de Kinect. Voor de installatie maak ik gebruik van een beamer met aan beide kanten een Kinect. In eerste instantie was ik bezig om die handmatig te kalibreren, waarbij je het beeld als het ware opbreekt in kleine stukjes om het centimeter voor centimeter gelijk te zetten. Dat is een aardige klus, kan ik je vertellen. Gelukkig wees een vriend van me toen op een patch die Elliot Woods [van KIMCHI&CHIPS, ook op STRP dit jaar] net online had gezet, waardoor ik vier dagen werk nu opeens in tien minuten kon doen.Zie je jezelf eerder als techneut of kunstenaar?Als iets mij prikkelt dan wil ik wel meteen weten hoe het zit, hoe het werkt. En ik denk dat daaruit een soort van analytische inspiratie voortkomt. Ik raak verwonderd over wat er mogelijk is met technologie, en van daaruit wil ik dingen maken. Ik ben er ook heel neutraal over dat dit geen toverkunst is, maar dat er logica achter zit. Dat inspireert me. Het is niet zozeer dat de technologie bepaalt wat ik moet gaan doen, maar het triggert wel nieuwe ideeën en concepten in mij. Technologie en de natuurlijke wereld zijn altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat mij fascineert is wat er gebeurt als je het technologische jasje uitkleedt en het in de fysieke wereld plaatst. Dat probeer ik ook met Sensible te doen.
Advertentie
Het lijkt bijna alsof jullie een soort wetenschappers zijn die continu met technieken aan het pielen zijn. Waar zit de kunstzinnige waarde van je werk in?Dat heb ik mezelf ook heel vaak afgevraagd, of sterker nog, ik heb het hele stempel van ‘kunstenaar’ sowieso heel lang moeilijk gevonden. Het is zo'n zwaar concept, en als iemand je 'kunstenaar' noemt dan voelt alles heel bepaald. Dat veranderde toen ik voor de eerste keer de STRP Biënnale bezocht. Ik kwam op een festival terecht zonder dat ik bekend was met het concept van een 'kunstfestival' of ‘mediakunst'. Ik raakte in de ban van digitale kunst, en besloot er mijn scriptie aan te wijden. Ik kwam erachter waarom het concept ‘kunstenaar’ mij bezwaarde. Ik ben gaan ontleden wat het verschil tussen informatie en data is. Eerst had ik het gevoel dat het kwam doordat er zoveel over geschreven was, terwijl dat eigenlijk gewoon platgezegd data is – en het wordt pas informatie als je er een concept omheen knalt. Doordat ik op dat onderwerp ben in gaan zoomen en het zo zwart/wit kon zien heb ik het kunnen loslaten.Soms voelt het ook alsof je een soort nutty professor bent. Je bent niet perse nieuwe dingen aan het ontdekken, maar je bent de bestaande technieken wél aan het uitrekken. Net zoals traditionele kunstenaars ooit deden, die onderzochten hun materiaal ook. Om zo te komen tot een beeldtaal die op dat moment ongewoon was.
Hoe is het voor jou om nu zelf op STRP te staan?
Advertentie
Ik ben vooral heel erg gelukkig met deze editie en het programma. STRP is in mijn ogen weer waar het was toen ik verliefd werd op mediakunst. Als je nu STRP binnenloopt, raak je weer verwonderd en geïntrigeerd door zowel de technische aspecten als de esthetische en conceptuele waardes. Net als tijdens mijn ontgroening zijn er ook nu weer veel ruimtelijke installaties. En juist bij dat soort kunstwerken gaat mijn hart echt sneller kloppen. Dat is het main ding waarbij mijn gevoel zegt: ja, dat is wat ik wil doen.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
